go w umowie w walucie obcej, w tym w euro, w sytuacji zastrzeżenia, iż przedmiotowe rozliczenie będzie stanowiło klauzulę wyłączną. Tak więc ustawodawca umożliwił stro - nom umowy indywidualne ukształtowanie treści świadczenia pieniężnego z wykorzysta-niem waluty obcej, nie wyłączając euro. Różnica dodatnia, przychód podatkowy – gdy wpływ (zakup) był po kursie niższym, niż wypływ. Różnicę kursową od środków własnych kupionych w kantorze wyliczymy zatem według wzoru: RK = W*KS – W*KZ, gdzie: KZ – kurs zakupu. Przykład. Przedsiębiorca zdecydował się na zakup waluty w kantorze. Nabył 400 euro po kursie 2,0. To oznacza, że różnice "przypadające" na kwotę VAT nie są podatkowymi różnicami kursowymi. W związku z tym różnice te są obojętne podatkowo. Podatnicy ustalają zatem podatkowe różnice tylko od kwoty netto zobowiązania. Tak też uważają organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej 1.04.2016 r. zaś, w wykonaniu prawomocnego nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Płocku V Wydział Gospodarczy z 8.02.2016 r. ws. V GNc 00/16, powódka uiściła, z własnych środków finansowych Różnice kursowe dla celów podatku dochodowego ustalane są metodą podatkową. 1. WB - zakup waluty w banku celem zasilenia rachunku walutowego: 4.000 euro × 4,3000 zł/euro. 17.200,00 zł. 2. WB - zapłata zobowiązania w euro: 2.000 euro × 4,3019 zł/euro. 8.603,80 zł. 3. PK - rozliczenie różnic kursowych: Jest to kurs, po jakim nastąpiło przeliczenie środków pieniężnych na złote z chwilą ich wpływu na walutowy rachunek bankowy. Aby wyznaczyć kolejność rozchodu waluty z konta walutowego, można stosować zasadę wskazaną w art. 35 ust. 8 ustawy o rachunkowości, tj. jedną z metod określonych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 tej ustawy. . Spółka z rozważa zaciągnięcie pożyczki w euro od swojego udziałowca. Pieniądze pozyskane z pożyczki ma zamiar przeznaczyć na zakup udziałów w innej spółce. Zgodnie ze wstępnie ustaloną treścią umowy pożyczki, od kwoty głównej będą naliczane odsetki. Mają być one kalkulowane w systemie dziennym i podlegać rocznej kapitalizacji, tzn. kwota naliczonych odsetek corocznie ma zwiększać wartość kwoty głównej pożyczki. Firma podkreśliła, że odsetki mają być spłacone w momencie upływu terminu spłaty pożyczki. Pożyczka ma zostać wypłacona w euro, przy czym część pożyczki zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek bankowy sprzedającego udziały, a pozostała część na rachunek bankowy spółki-wnioskodawcy prowadzony w walucie. Strony zamierzają dopuścić w umowie pożyczki możliwość spłaty pożyczki w euro lub złotych. Spółka zauważyła, że gdy spłaci pożyczkę w złotych, to będzie miał zastosowanie kurs walutowy ustalony pomiędzy nią a pożyczkodawcą. Kurs faktycznie zastosowany nie będzie odbiegał o więcej niż 5 proc. od wartości kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty pożyczki. Spółka zapytała, czy zgodnie z art. 15a ustawy o CIT będzie uprawniona do zaliczenia do przychodów/kosztów podatkowych różnic kursowych skalkulowanych jako różnica pomiędzy wartością pożyczki z dnia jej otrzymania i z dnia jej spłaty. Sama uważała, że przedstawiona przez nią sytuacja dotyczy różnic kursowych uregulowanych w art. 15a ustawy o CIT, niezależnie od tego, czy spłata pożyczki nastąpi w euro czy w złotych. Tłumaczyła, że pożyczka ma być udzielona w euro i w tej samej walucie ma nastąpić jej wypłata. Nie zmienia tego fakt, że spłata może nastąpić w złotych, gdyż będzie równowartością waluty według umówionego kursu. Na dzień spłaty pożyczki zobowiązanie spółki nadal będzie wyrażone w euro. Fiskus odpowiedział, że za różnice kursowe dla celów podatkowych nie mogą być uznane różnice wynikające z kursów walut, jeśli zobowiązanie lub należność pożyczkowa wyrażone są w walucie obcej, a sama zapłata następuje w złotych. Tak samo jest w odwrotnej sytuacji, gdy zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotych, a zapłata następuje w walucie obcej. W ocenie urzędników podatkowe różnice kursowe mogą powstać wyłącznie wtedy, gdy płatności związane z daną transakcją są realizowane w walutach obcych. WSA w Rzeszowie potwierdził stanowisko niekorzystne dla spółki. Również jego zdaniem podatkowe różnice kursowe nie powstaną, gdy zobowiązanie powstało w euro, a jego spłata nastąpiła w złotych według umówionego kursu. Nawet przy założeniu, że nie będzie on odbiegał o więcej niż 5 proc. od średniego kursu NBP. WSA podkreślił, że w takiej sytuacji nie dochodzi do spełnienia ustawowych przesłanek powstania podatkowych różnic kursowych. W efekcie możliwe jest oczywiście powstanie różnic kursowych. Jednak w sprawie chodzi o różnice kursowe zdefiniowane w ustawie o CIT, a nie różnice kursowe w znaczeniu potocznym. Sąd przypomniał, że pożyczka jest neutralna podatkowo i wszystko, co się wiąże z jej spłatą – z wyjątkami określonymi w ustawie (skapitalizowane odsetki, różnice kursowe) – nie będzie przychodem ani kosztem jego uzyskania. Wyjątki te należy interpretować ściśle. A dla powstania podatkowych różnic kursowych konieczne jest powstanie i realizacja zobowiązania w walucie obcej. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 lipca 2015 r. (I SA/Rz 537/15). —oprac. Aleksandra Tarka Magdalena Zamoyska, doradca podatkowy i starszy menedżer w MDDP Pożyczkobiorcy, którzy zaciągnęli pożyczkę w walucie obcej, ale spłacają ją w złotych, nie powinni rozpoznawać różnic kursowych dla celów podatkowych. Jeżeli spółka otrzymała pożyczkę w euro przy kursie 4,5, to spłacając tę pożyczkę w euro przy kursie na poziomie ok. 4 zł, powinna rozpoznać dodatnie różnice kursowe będące jej przychodem podatkowym. Jeżeli jednak taką pożyczkę spłaciłaby w złotych, przeliczając jej kwotę zgodnie z obowiązującym kursem euro, to nie byłaby zobowiązana do wykazania dodatnich różnic kursowych. Odwrotna sytuacja miałaby miejsce przy rosnących kursach walut. Jeżeli wartość pożyczki zaciągniętej w walucie obcej, a spłacanej w złotych, byłaby większa niż jej wartość z dnia zaciągnięcia, to pożyczkobiorca, chociaż poniósł dodatkowy koszt ekonomiczny związany ze spłatą zobowiązania, nie mógłby go uznać za ujemne różnice kursowe. Sąd uzasadnił jednak w sposób lakoniczny swoje stanowisko, wskazując art. 15a ust. 4 ustawy o CIT. Przepis ten określa, kiedy do obliczenia różnic kursowych należy zastosować faktyczny kurs banku, a kiedy średni kurs NBP. WSA przywołał także wyrok NSA z 3 lutego 2011 r. (II FSK 1682/09) dotyczący zastosowania faktycznego kursu waluty, a nie obowiązku rozpoznania różnic kursowych. Sąd pominął również ust. 7 art. 15a ustawy o CIT, z którego wywodzi się, że każde uregulowanie zobowiązania w walucie obcej, np. w formie potrącenia czy datio in solutum, powoduje powstanie różnic kursowych. Dlatego zastosowanie się do wyroku WSA, szczególnie w przypadku braku wykazania przychodu, wiąże się z ryzykiem podatkowym. Należy też zwrócić uwagę na możliwość zakwalifikowania korzyści lub straty ekonomicznej związanej ze spłacanymi pożyczkami jako przychodu oraz analogicznie kosztu podatkowego innego niż różnice kursowe na podstawie przepisów ogólnych ustawy o CIT, tj. jej art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1. Kierunek ten wskazały sądy administracyjne (NSA w wyrokach z 10 marca 2015 roku, II FSK 635 oraz II FSK 1013/13). Chociaż wyroki te nie dotyczą pożyczek, to zaprezentowana w nich argumentacja może być zastosowana również w ich przypadku. Poszerzenie rynku polskiego o rynek zagraniczny umożliwiło polskim przedsiębiorstwom handel z podmiotami zagranicznymi zarówno z Unii Europejskiej, jak również spoza. Dokonywanie transakcji z zagranicznymi podmiotami mimo wystawienia faktury w walucie PLN może się wiązać z tym, że podatnik otrzyma zapłatę w walucie obcej. Sprawdź, jak wygląda rozliczanie różnic kursowych do faktury w PLN opłacanej w innej walucie. Różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy dla transakcji sprzedaży w walucie obcej kurs przeliczeniowy zapłaty i kurs przeliczeniowy dla otrzymanej faktury są różne. W związku z tym, aby wyliczyć różnicę kursową, od kwoty otrzymanej należności przeliczonej według kursu z dnia poprzedzającego wpłatę (jeśli wpływ nastąpił na konto walutowe) lub kursu zastosowanego przez bank trzeba odjąć wartość przeliczonego na walutę polską przychodu wynikającego z faktury. Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli wynik wyżej równania: kwota otrzymanej należności w walucie obcej przeliczona na PLN – wartość przeliczona na walutę polską= wynik: dodatni – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały przychód (kolumna 8 KPiR); ujemny – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały wydatek (kolumna 13 KPiR). Różnice kursowe w KPiR są dokumentowane za pomocą dowodów wewnętrznych. Powstałe różnice kursowe nie zmieniają kwoty przychodu, zatem wielkość sprzedaży w żaden sposób nie ulega skorygowaniu o powstałe różnice, a odrębnie ujmuje się je w KPiR. Przykład 1. Pani Kamila dokonała sprzedaży towaru w kwocie 400 euro (netto). Sprzedaż udokumentowała fakturą VAT, którą wystawiła 28 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy faktury to 4,2679 (z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli 27 stycznia 2020 roku – tabela nr 017/A/NBP/2020). Płatność otrzymała na rachunek walutowy 29 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy płatności to 4,2794 (z dnia poprzedzającego otrzymanie płatności – 28 stycznia 2020 roku – tabela nr 018/A/NBP/2020). Ile wynosi różnica kursowa? Przeliczenie płatności na PLN:400 euro x 4,2794 = 1711,76 zł Przeliczenie faktury sprzedaży na PLN:400 euro x 4,2679 – 1707,16 zł Odjęcie punktu 1 od 21711,76 zł – 1707,16 zł = 4,60 zł W związku z tym, że wartość równania wyszła dodatnia, pani Kamila zobowiązana jest wykazać dodatnią różnicę kursową, tj. pozostały przychód, w formie dowodu wewnętrznego w kolumnie 8 KPiR. Rozliczanie różnic kursowych – otrzymanie płatności w walucie obcej W sytuacji gdy podatnik wystawił fakturę w walucie polskiej, może on przyjąć płatność w walucie krajowej bądź w walucie obcej – przepisy tego nie zabraniają. Natomiast jeśli rzeczywiście płatność zostanie otrzymana w walucie obcej do faktury wystawionej w PLN, to z tego tytułu nie powstaną różnice kursowe. Zgodnie z art. 24c ustawy o PIT, aby powstała różnica kursowa, kwota przychodu należnego powinna być bowiem wyrażona na dokumencie sprzedaży w walucie obcej. Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna między innymi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 maja 2019 roku, w której można przeczytać, że: „(...) Odnosząc się zatem do powstania tzw. różnic kursowych transakcyjnych, wskazać należy, że różnice te powstają wyłącznie w przypadku wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 i mają zastosowanie do ustalania różnic od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych. Skoro zatem z wniosku wynika, że w ramach transakcji (z ukraińską firmą) strony mają ustalić jej wartość w kontrakcie w polskich złotych, udokumentować fakturą także wyrażoną w polskich złotych, jednak płatność zostanie dokonana w euro na rachunek walutowy Spółki, to oznacza, że dla tych transakcji nie powstaną podatkowe różnice kursowe, o których mowa w ww. przepisach, bowiem transakcje zostaną zawarte w walucie polskiej, a nie w walucie obcej”. Podobnie stanowisko określone zostało również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 lipca 2015 roku, IPTPB3/4510-136/15-2/K. Przykład 2. Pan Robert dokonał sprzedaży towarów na kwotę 5000 zł netto. 28 stycznia 2020 roku wystawił fakturę sprzedaży w polskich złotych. Nabywca uregulował zobowiązanie w walucie obcej, przelewając kontrahentowi kwotę 1171,54 euro. W związku z tym, że faktura wystawiona jest w PLN, nie powstaną różnice kursowe, mimo iż otrzymana kwota w euro po przeliczeniu na PLN jest wyższa od tej ujętej w przychodach. Pan Robert powinien natomiast z tego tytułu przeliczyć różnice kursowe od środków własnych. Różnice kursowe nie powstaną, jeśli faktura w PLN opłacona została w innej walucie. Mogą natomiast powstać z tego tytułu różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku. Więcej w temacie różnic kursowych od własnych środków można znaleźć w artykule: Różnice kursowe od środków własnych – warto wiedzieć. Automatyczne rozliczanie różnic kursowych w Funkcja automatycznego wyliczania i księgowania różnic kursowych w systemie pozwala na zaoszczędzenie czasu na ich ręczne wyliczanie oraz uniknięcie błędów z tym związanych, bowiem system na podstawie wprowadzonych danych automatycznie zaciąga prawidłowe kursy przeliczeniowe. Opcja jest dostępna dla użytkowników, którzy prowadzą konto w formie opodatkowania – skala podatkowa. Aby skorzystać z funkcji, należy ją włączyć w ustawieniach konta. W tym celu trzeba przejść do zakładki USTAWIENIA » PODATKI » FUNKCJE KSIĘGOWE i zaznaczyć opcję WYLICZANIE RÓŻNIC KURSOWYCH. Po włączeniu opcji w trakcie wystawiania faktury sprzedaży w walucie obcej schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ » WYSTAW » FAKTURĘ (walutę ustawia się w podzakładce ZAAWANSOWANE) po uzupełnieniu wartości zapłaconej przez nabywcę lub oznaczeniu opcji ZAPŁACONO pojawi się dodatkowa opcja WPŁATA NA RACHUNEK. Kolejno należy wybrać rodzaj rachunku bankowego, na który wpłynęła zapłata – na rachunek walutowy czy w PLN. Na tej podstawie system prawidłowo wyliczy różnicę kursową. Jeśli płatność miała miejsce po wystawieniu faktury, jej rozliczenie odbywa się schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ i wówczas należy zaznaczyć fakturę sprzedaży i skorzystać z opcji ROZLICZ » ROZLICZ PŁATNOŚĆ. W oknie, które się pojawi, należy określić, czy zapłata nastąpiła na rachunek walutowy czy w PLN. Analogicznie system wyliczy na tej podstawie różnicę kursową. Aby zaksięgować różnicę kursową automatycznie, wystarczy przejść do zakładki: START » RÓŻNICE KURSOWE » OD PRZYCHODÓW i zaznaczyć tam automatycznie wyliczoną różnicę kursową, korzystając z opcji WYSTAW DW. Automatycznie wygenerowany dowód wewnętrzny dotyczący różnicy kursowej zostanie ujęty w kolumnie 8 „pozostałe przychody” (jeśli różnica jest dodatnia) lub kolumnie 13 „pozostałe wydatki” (jeśli różnica jest ujemna) w KPiR w zakładce: EWIDENCJE » KPiR. Więcej w temacie funkcji automatycznego rozliczania różnic kursowych w systemie można znaleźć w artykule: Różnice kursowe – automatyczne księgowanie.

zobowiązanie w pln zapłata w euro